تو به من خندیدی...

ونمیدانستی...

من به چه دلهره ازباغچه ی همسایه...

سیب رادزدیدم...

باغبان از پی من تند دوید...

سیب رادست تو دید...

غضب آلود به من کرد نگاه...

سیب دندانزده از دست تو افتاد به خاک...

وتو رفتی و هنوز...

سالهاهست که درگوش من آرام آرام...

خش خش گام تو تکرار کنان...

میدهد آزارم...

ومن اندیشه کنان غرق این پندارم...

که چرا خانه ی کوچک ما سیب نداشت؟؟؟؟؟؟؟

((حمیدمصدق))

تو به من خندیدی...

ونمیدانستی...

من به چه دلهره از باغچه ی همسایه...

سیب را دزدیدم...

باغبان از پی من تند دوید...

سیب را دست تو دید...

غضب آلود به من کرد نگاه...

سیب دندانزده از دست تو افتاد به خاک...

وتو رفتی و هنوز...

سالهل هست که درگوش من آرام آرام...

خش خش گام تو تکرار کنان میدهد آزارم...

ومن اندیشه کنان غرق این پندارم...

که چرا خانه ی کوچک ما سیب نداشت؟؟؟

پایانی برای قصه ها نیست...

نه بره ها گرگ میشوند...

نه گرگها سیر...

خسته ام از جنس قلابی آدمها...

دارمیزنم خاطرات کسی را که مرا دور زد...